Persoonlijke website

Hoi, ik ben Luc Poelaert en ik ben op 06 oktober 1959 geboren te Edingen. Ik woon sinds 1996 In Herne samen met Leen Saeys, mijn echtgenote en Arne Poelaert onze zoon.

Tijdens mijn jeugd heb ik eerst de lagere school te Herfelingen doorlopen. Nadien heb ik de technische richting gevolgd te Halle om in 1976 af te studeren als technieker met het diploma van A2 Electronica. Daar mijn broer in dat zelfde jaar in oktober een zaak begon als slager-spekslager, vroeg mijn vader om samen met mijn broer de zaak te runnen. De hoofdreden was dat mijn vader slechts eenmalig kon investeren in een zaak. Bijgevolg aanvaardde ik het voorstel en ben toen onmiddellijk gestart met een opleiding slager-spekslager. Na twee jaar op leercontract bij mijn broer behaalde ik het diploma. De winkel was gelegen te Laken in Brussel, en hebben daar zes jaar verbleven. Nadien zijn we overgeschakeld op het bereiden van vleeswaren voor de markten en het versnijden van vlees eveneens voor de openbare markten. Ondertussen stierf mijn vader in 1982, na een slepende ziekte van ongeveer vier jaar. Kort na de dood van mijn vader zijn we teruggekeerd naar Herfelingen waar we een volledig nieuw werkhuis met twee grote koelcellen opgericht hebben. Op dat zelfde grondgebied kweekten we ook varkens en schapen. Mijn vader kweekte vroeger al dieren, daarom was het niet zo moeilijk om dit verder te zetten. Maar om zowel de vleeshandel als het kweken te combineren moesten we heel hard werken. Ikzelf stond in om het geslachte vlees te versnijden en het kweken van de dieren. Mijn broer zorgde voor de bereiding van de vleeswaren en ging samen met mijn zus naar zes wekelijkse markten. Daarvoor hadden we een marktwagen aangeschaft met een lengte van tien meter. Deze was helemaal uitgerust met een lange toonbank en vele koelcellen achteraan. Onze zaak liep heel vlot tot op een zekere dag in 1990 mijn broer verdween met de noorderzon en ikzelf met mijn zus alleen overbleven. Als je weet dat al die investeringen in de gebouwen en de marktwagen nog niet ten einde waren, werd de druk op de overblijvende personen heel hoog. Enkele jaren later verdween dan ook mijn zus en bleef ik alleen achter met alles. Dit kon niet verder zo, en heb dan in 1995 de zaak stopgezet. Nog geen week later had ik al een contract bij een transportfirma "Van Gend en Loos" als vrachtwagenchauffeur met vaste laadbak en enige tijd nadien als chauffeur trekker-oplegger. Momenteel is de firma overgenomen door "DHL".

Ik ben in 1993 gehuwd met Leen. Zij werkte eerst in de textielsector en sinds 1994 als arbeidster in de drukkerij van Colruyt: "Druco" heet nu "Symeta". Drie jaar later zijn we verhuisd naar een rustige omgeving in Herne. Daar kochten we een woning met grote tuin van een echtpaar dat net gescheiden was. In de woning moesten er nog enkele klusjes opgeknapt worden, waaronder een vloer in de living en de WC + de badkamer die nog betegeld moesten worden. Tijdens de dagelijkse ritten met de vrachtwagen merkte ik een tuinhuisje op bij een firma die deze huisjes zelf maakt. Het was een toonmodel dat vervangen moest worden, en indien ik het zelf ging afbreken zakte de prijs tot de helft van de nieuwwaarde. Kort daarop stond dit tuinhuisje te pronken in onze tuin .

Tijdens de zomer van 1995 beviel Leen van een stevige zoon "Arne" met een gewicht van 3,070 kg en een lengte van 51 cm. Vanaf de leeftijd van zes jaar beoefent hij de judosport. Ikzelf vind deze sport goed voor het lichaam en de geest. Je moet zeker stevige spieren hebben, maar je moet eveneens denken welke grepen je kan uitvoeren om een reactie te plaatsen op de grepen van de tegenstrever. Op dit ogenblik zit hij in de categorie "senioren" en behaalde de "zwarte gordel" 1ste DAN op 18 maart 2012. Hij behaalde zijn diploma in het Don Bosco-instituut te Halle, in de richting Industriële Wetenschappen .

Sinds juni 2019 heeft Arne zijn "Master of Science in Electrical Engineering" behaald aan de VUB te Brussel  !!

Na zo'n vijftal jaar in dienst te zijn bij "DHL", begon ik tijdens de zomer van 2001 pijnen te voelen in  het rechterbeen. Enkele maanden later was het nog niet verbeterd, integendeel ik had reeds verlammingsverschijnselen in het rechterbeen. Ik bezocht verschillende chirurgen, maar eentje te Zottegem beloofde mij dat hij met één ingreep de wervels kon vastzetten en dat ik drie maanden later terug in mijn vrachtwagen zou zitten. Zo gezegd, zo gedaan. Maar toen ik wakker werd na de operatie had ik nog meer pijn dan voordien. Niet alleen in mijn been had ik nu pijn, maar ook in mijn rug. De chirurg wou maar niet toegeven dat er iets verkeerd was gelopen tijdens de ingreep.

Vijf maand later na het bezoek bij een andere chirurg, zei deze dat de schroeven slecht geplaatst waren, waardoor een gewricht volledig vernield was en twee zenuwen onherstelbaar beschadigd. Twee ingrepen later kon deze chirurg niet vermijden dat ik pijn zou blijven lijden voor gans mijn leven. Sindsdien moet ik een corset dragen en de pijnen met morfine bestrijden, om het nog een beetje menselijk te houden. Spijtig genoeg moet ik de morfinedosis steeds meer en meer opdrijven !!

Echt wandelen lukt mij ook niet meer, enkel nog met mijn rolstoel. Tenzij heel korte afstanden, deze lukken nog met mijn wandelstok. Op 16 september 2015 is er een proef-neurostimulator uitwendig geplaatst, wat toen voorlopig tamelijk bevredigende resultaten opleverd !

Half oktober 2015 werd de defintieve neurostimulator ingeplant, de dossis morfine kon verlaagd worden en de pijnen zijn "meestal" draaglijker. Toch zijn er ook nog slechte dagen, zeker bij regen- en winderig weer !!

Meer info over een neurostimulator:  Klik hier !!

Sinds juli 2018  kon ik via VAPH een aankoppelwiel bekomen om iets wat meer vrijheid te hebben.

Hiermee kan ik min of meer alleen een wandeling maken hier in de buurt.

Meer info over dit aankoppelwiel vindt u hier naast: Meer info   

Indien ik wat minder pijnen heb, stort ik mij op verschillende zaken, dit om mentaal niet ten onder te gaan !!  Ik had vroeger al veel interesse in computers en nu ik ganse dagen thuis ben, heb ik me verschillende taken opgelegd.

Eerst was ik begonnen met kaartjes te maken bij allerlei gelegenheden, wat ik nog steeds doe en nu heb ik mij op het maken van een eigen website gestort.

Sinds november 2008 heeft het "KMI" mij benoemd tot vrijwillige waarnemer.

Dit houdt in dat ik dagelijks, zowel de neerslag als de verschillende temperaturen doorgeef aan het "KMI" voor 09.00 u s'morgens .

Dit zijn zo een beetje de hoogtepunten uit mijn leven in het kort beschreven.

Ik hoop dat jullie de site leuk vinden, anders zijn de verbeteringen altijd welkom;

op het volgend e-mailadres:  klik hier